Toen ik ontdekte dat ik voor de 2e keer mama ging worden was ik dolgelukkig. Vorige zwangerschap wouden we heel graag thuis bevallen maar door complicaties tijdens de zwangerschap was dit jammer genoeg niet mogelijk. Ondanks mijn inductie ben ik nog vlot bevallen maar dit was gewoon niet hoe wij het altijd al gewild hadden. Het was gemedicaliseerd en het voelde niet vertrouwd aan voor mij. Ik kon er mezelf niet zijn ondanks alle goede zorgen die ik kreeg. De moment dat ik dus ontdekte dat ik opnieuw zwanger was gaf me dit dus ook wel wat angst omdat ik bang was om weer teleurgesteld te worden om niet thuis te kunnen bevallen. Ik ging ook aan mezelf twijfelen of ik dit wel kon. Maar ik was vastberaden en wou het absoluut anders aanpakken deze keer, ik wou zo graag thuis bevallen! De cursus hypnobirthing en de fantastische begeleiding van Emma en Patty tijdens mijn zwangerschap hebben me enorm veel zelfvertrouwen gegeven en ze zijn me telkens blijven aanmoedigen om te geloven in mezelf. Jammer genoeg was er op het einde van de zwangerschap toch weer diezelfde complicatie maar deze keer bleef het gelukkig onder controle. Nog steeds was er hoop om thuis te kunnen bevallen!! 

De dagen vorderden en mijn uitgerekende datum kwam dichterbij. De gynaecoloog had besloten om mij op ongeveer 40 weken in te leiden in het ziekenhuis wegens de complicatie. Daarom hebben we samen met Patty besloten om op 39 weken en 4 dagen voetreflexologie te doen om de arbeid in gang te zetten. Met heel veel goesting maar toch ook wel wat gemengde gevoelens of dit wel zou lukken heeft Patty 's morgens de reflexologie toegepast. Nadien zijn we nog even naar de winkel geweest en heb ik thuis op mijn gemak nog soep gemaakt. We hadden beslist om thuis alles al wat klaar te zetten en voor te bereiden voor het geval ik toch in gang zou schieten. 3 uur nadat Patty de voetreflexolgie had toegepast begon het wat te rommelen in mijn buik. Om de 3 minuten voelde ik wel een soort van golving in mijn buik maar ik besteedde er niet veel aandacht aan omdat ik het amper kon voelen. Patty had besloten van toch al even een kijkje te komen nemen (gelukkig maar!). Bij aankomst heeft ze me even onderzocht en toen bleek ik 4 cm ontsluiting te hebben en zijn ook ineens mijn vliezen gebroken. Ze raadde me aan Elke, een vriendin die me mee ging ondersteunen, toch al op te bellen. Patty en mijn partner gingen beneden alles verder klaarzetten en ik ging me boven wat afzonderen want ik merkte dat ik het moeilijker kreeg om met de contracties om te gaan. Na 10 minuten kwamen de weeen heel snel en krachtig en vond Patty het een goed idee om in bad te gaan. Het bad was heel aangenaam maar ik werd overdonderd door de snelheid van heel het proces. Het was heel intens en ik wist dat ik dit geen uren kon volhouden. Patty beloofde mij dat het niet lang meer ging duren en dat alles heel snel ging. Ondertussen was ook Elke toegekomen om me te helpen. Het was een ontzettend gerust gevoel voor mij om enkel vertrouwde gezichten rond mij te hebben. Een aantal minuten later had ik echt het gevoel dat ik moest duwen en na een paar keer persen werd onze Zoon Mon geboren! Overdonderd door de snelheid maar wat een mooie ervaring! Bedankt om onze droom mee waar te maken!

Veel liefs,

Yoika, Gert, Vik en Mon