Geboorteverhaal Mael
Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was dat een grote verrassing voor mij. Ondanks dat ik nog jong was, wist ik al vanaf het begin dat ik eigenlijk liefst thuis wou bevallen, net zoals mijn mama. Ik ben in mijn ouderlijk huis bevallen van mijn eerste kindje en ik had mij geen betere en warmere plek kunnen wensen.
Al sinds een paar dagen voelde ik dat er van alles in werking was gezet, maar op 19 mei was het eindelijk zover. Ik kon niet wachten om je eindelijk te mogen ruiken, zien en voelen in mijn armen. Maandenlang heb je daar lekker in mijn buik mogen vertoeven, maar het werd tijd dat je je aan de wereld zou laten zien. Het was 10 uur in de ochtend toen ik voelde dat de weeën sterker begonnen te worden, je wou eruit. Iedereen was nog thuis, we hadden toevallig zelfs net bezoek. Terwijl ik rondjes rond de tafel liep om de eerste weeën op te vangen, stuurde mijn mama mijn broers het huis uit. Tegen de middag was iedereen weg en installeerden we ons boven in de slaapkamer van mijn ouders, ik had geduld, ik liet de weeën komen en gaan zoals golven. Mijn mama raadde mij aan dat ik best een beetje kon rondwandelen of bewegen, maar dat voelde eigenlijk minder aangenaam aan. Ik heb veel geslapen tussen de weeën door en tijdens de weeën probeerde ik vooral op mijn ademhaling te letten zoals Lieve (van de zwangerschapsyoga) mij had geleerd. Daarnaast heb ik ook een tijdje in bad gezeten en onder de douche gestaan, maar naar mijn gevoel heeft dat niet zo lang geduurd.
Ik had geen idee hoe lang het zou duren, ik liet alles gewoon op mij afkomen. Jij en ik, we werkten samen als in een soort woelige dans. Intussen was Patty ook al aangekomen, maar zij rustte nog even uit op de zetel van een vorige bevalling. Alles ging op zijn gemakje, mijn mama kwam af en toe kijken hoe het met mij ging, maar naar mijn gevoel verkeerde ik op dat moment vooral in een soort meditatieve staat. Tegen 17u wou Patty mij toch eens onderzoeken. Ondanks dat ze niet echt het gevoel hadden dat het vooruit ging, bleek dat ik toch al volledige ontsluiting had!
Een uurtje later was Britte er ook en mocht ik dan eindelijk beginnen persen. Ik had nog niet echt nagedacht over de houding waarin ik wou bevallen, mijn mama stelde de baarkruk voor, dus werd het de baarkruk. Op dat moment kwam voor mij het moeilijkste gedeelte. Ook Mael kreeg het na een dikke 10min een beetje moeilijk, Patty en Britte hebben toen besloten om een knip te zetten. Daarna ging het eigenlijk allemaal heel snel, nog een paar keer persen en daar was je dan! Dat moment was onbeschrijfelijk, ik kon je eindelijk vasthouden in mijn armen, met die heerlijke geur van pasgeboren baby in mijn neus. Al de rest deed er op dat moment niet meer toe, we zaten in een bubbel met ons twee en ik was opgelucht dat het eindelijk voorbij was en ik was blij dat ik je eindelijk in mijn armen kon houden.