Gijs
en als we nu eens een oceaan
een oceuit noemen
spoel jij dan aan of
spoel jij dan uit?
en als we nu eens een volle maan
een golvend geluid noemen
horen we je dan
met het licht aan of met het licht uit?
het maakt niet uit of
je oceaand of oceuit
of we je horen met het licht aan
of met het licht uit.
want jij komt er gewoon aan.
jij komt er gewoon uit.
Welkom lieve spruit.
--- mama & papa ---
Lieve Gijs,
De eerste maanden van de zwangerschap waren een beetje bang afwachten, we leefden toe van echo naar echo in de hoop dat alles met jou in orde zou zijn. Maar telkens weer kregen we het nieuws dat je het heel erg goed deed. Na de eerste drie onzekere maanden was ik heel erg ontspannen. Ik ben wel een beetje misselijk geweest tussen week 6 en 13 van mijn zwangerschap maar daarbuiten heb ik een fantastische zwangerschap gehad. De reuma bleef op de achtergrond door alle goede hormonen die door de zwangerschap in mijn lichaam waren.
Vanaf mijn 6 de zwangerschapsmaand mocht ik thuis blijven!!!! Ik heb erg genoten van deze tijd, afspreken met vriendinnen, voorbereidingen treffen voor jou komst ,…
Stijn en ik hebben ook een aantal prenatale cursussen gevolgd voor jou komst.
Van vrijdag 24/06/2016 op zaterdag 25/06/2016 nacht had ik al enkele uren “voor weeën” gehad. Maar deze zijn stilgevallen. Dus zaterdag hebben we ons gewoon aan de planning gehouden die we voor ogen hadden.
$
We zijn die dag een bezoekje gaan brengen aan het graf van oma Lut, zijn even tot bij je meter Edith gereden (die die dag net terug naar Portugal vertrok om haar reis verder te zetten met tante Ellen, Lois, Liv en Finn).
’ S avonds ben ik gaan uiteten met vrienden in een Indisch restaurant. Stijn is terwijl naar de voetbal gaan kijken bij ome Joey en tante Saar.
Rond 23u is Stijn me komen ophalen in Leuven, onderweg naar de auto heb ik nog een foto laten trekken door een Chinese mevrouw omdat ik al het gevoel had dat je niet lang meer zou blijven zitten. We zijn redelijk snel gaan slapen bij thuiskomst maar niet voor lang want om 00u30 zijn de weeën opnieuw begonnen.
De weeën kwamen om de 10 minuten en duurden zo’n 40 seconden. Rond 6u ’s ochtends hebben we dan even gebeld met het verloskwartier met de vraag of we onze vroedvrouw Patty al moesten opbellen. De weeën kwamen dan al om de 5 minuten maar duurden nog steeds maar 40 seconden. We kregen het advies om nog even te wachten. Omdat de weeën toch een minuut moeten duren.
Stijn heeft heel goed geholpen om de weeën op te vangen, hij masseerde mijn rug, liet me in bad gaan, ik mocht aan hem ‘hangen’,… En ik neuriede telkens ik een wee had.
Om 8u ’s morgens is Patty dan voor de eerste keer gekomen. Ze zei dat ik nog maar 1 cm ontsluiting had dus dat het wel nog even zou duren. Wanneer Patty vertrokken was werden de weeën plots minder, terug om de 10 minuten. 1 u later begonnen ze terug feller te worden. Om 14u is Patty nog eens langsgekomen en dan had ik 3 cm ontsluiting. Na dat onderzoek had ik een beetje bloed verloren, ik dacht dat dit de slijmprop was maar blijkbaar is toen ook mijn water gebroken (maar dat wisten we pas na de bevalling). Mijn weeën waren vanaf dan heviger en pijnijker. Om 16u hebben we Patty terug laten komen en ik had nog steeds maar 3 cm opening. Ze stelde voor om samen naar het ziekenhuis te gaan, omdat ik waarschijnlijk gestimuleerd moest worden met hormonen om het wat vooruit te doen gaan (want opnieuw een nachtje doordoen zat er niet in, daarvoor waren we al te uitgeput).
Ik het verloskwartier hadden we geluk, wij waren er de enigen!!! Misschien ook omdat de Rode Duivels die avond een belangrijke match gingen spelen??? (Die Stijn dus niet gezien heeft omdat jij besliste die dag te komen. Maar gelukkig hebben ze die dag goed gespeeld. Ze hebben zelfs gewonnen met 4 -0 tegen Hongarije).
In het verloskwartier waren er 2 vroedvrouwen: Ilse en Charlotte. Ilse had al veel ervaring en Charlotte was 3 jaar afgestudeerd. De gynaecologe die mij voordien opgevolgd had was er natuurlijk niet omdat het weekend was dus moesten we het doen met de gynaecoloog van wacht. Deze kwam enkel op het moment dat je echt geboren werd. Maar natuurlijk moesten de vroedvrouwen met haar overleggen. De gynaecoloog wilde dat ze mij stimuleerden en ze moesten meer product geven dan wij en Patty eigenlijk wilden…
Door het product werden mijn weeën pijnlijker en heviger. Maar ook dan heeft Stijn veel geholpen. Ik zat regelmatig op een baarkruk en papa masseerde mijn rug terwijl ik aan een soort liaan trok.
Ze hebben ook 2x geprobeerd om mijn vliezen te breken, door met zo’n plastiek voorwerpje “krasjes te zetten”. Maar mijn vliezen braken niet… => later bleek natuurlijk dat deze in de namiddag reeds gebroken waren en de dag na de bevalling merkte ik dan ook op dat jij 4 krasjes op je hoofd had! Ze hebben dus op jouw hoofdje gekrast. Ocharme mijn dutske.
Om 19u30 vond ik de pijn toch echt wel te fel en heb ik gevraagd om epidurale te krijgen, gelukkig was de anesthesist in het ziekenhuis. Om 20u was hij daar om mijn epidurale te plaatsen. Ik voelde net voordien dat ik precies naar het toilet moest (en soms wil dat zeggen dat er volledige ontsluiting is) maar de vroedvrouw dacht dat dit niet het geval was want om 19u30 hadden ze gecontroleerd en had ik nog maar 4 cm ontsluiting.
Ze dachten ook dat je misschien in de verkeerde richting lag met je hoofdje, dat je een “sterrenkijker” was (maar jij hebt je nog tijdig goed gedraaid).
Dus toen de epidurale was geprikt en een beetje begon te werken (rond 20u10) heeft de vroedvrouw nogmaals gecontroleerd en toen bleek dat er al volledige ontsluiting was!!! Ze zei “hij komt er nu aan”!
We weten dus niet of ik al voor de epidurale volledige ontsluiting had of dat dit pas kwam na de epidurale. Doordat de epidurale nog niet volledig aan het werken was voelde ik de persweeën wel goed waardoor ik mee kon persen.
De gynaecoloog was er rond 20u15 en werd gebriefd over ons geboorteplan. Ze zei dat ik mocht persen wanneer ik een wee voelde. Uiteindelijk heb ik maar 20 minuten moeten persen en dan was jij er al. De gynaecoloog heeft wel ‘geknipt’.
Tijdens het persen hield Charlotte een spiegel omhoog zodat ik jou kon zien en Patty heeft foto’s genomen. Ik mocht ook al aan jouw hoofdje voelen toen je haartjes al zichtbaar waren.
Nadat je hoofdje en je schouders eruit waren mocht ik je vastnemen en op me leggen.
Je hebt meteen geweend. Je werd met een warme handdoek afgedroogd en ingewikkeld. Zo heb je een 20 à 30 minuten op mama kunnen liggen. Je was heel alert en keek heel erg naar ons. We hebben de navelstreng ook laten uitkloppen. Ik heb de hartslag in de navelstreng gevoeld. Stijn heeft de navelstreng mogen doorknippen. En heeft je samen met de vroedvrouw gemeten en gewogen. En Stijn heeft je naam op je polsbandje mogen schrijven.
Nadat ik gehecht was hebben we nog 2 uurtjes onder ons drietjes in de verloskamer kunnen blijven.
Ik was meteen verliefd op jou en Stijn ook.
Rond 23u hebben ze ons naar een kamer op materniteit gebracht. Mama voelde zich toen niet zo goed, misselijk en jij kreeg je lichaamstemperatuur niet goed op peil. Dus hebben ze je in een verwarmd bedje gelegd en even meegenomen naar de verpleegpost. Ik was een beetje overspoeld. Je was zo klein en broos en ik was bang dat ik niet goed voor je zou kunnen zorgen. Maar dat komt helemaal goed.
en als we nu eens een oceaan
een oceuit noemen
spoel jij dan aan of
spoel jij dan uit?
en als we nu eens een volle maan
een golvend geluid noemen
horen we je dan
met het licht aan of met het licht uit?
het maakt niet uit of
je oceaand of oceuit
of we je horen met het licht aan
of met het licht uit.
want jij komt er gewoon aan.
jij komt er gewoon uit.
Welkom lieve spruit.
--- mama & papa ---
Lieve Gijs,
De eerste maanden van de zwangerschap waren een beetje bang afwachten, we leefden toe van echo naar echo in de hoop dat alles met jou in orde zou zijn. Maar telkens weer kregen we het nieuws dat je het heel erg goed deed. Na de eerste drie onzekere maanden was ik heel erg ontspannen. Ik ben wel een beetje misselijk geweest tussen week 6 en 13 van mijn zwangerschap maar daarbuiten heb ik een fantastische zwangerschap gehad. De reuma bleef op de achtergrond door alle goede hormonen die door de zwangerschap in mijn lichaam waren.
Vanaf mijn 6 de zwangerschapsmaand mocht ik thuis blijven!!!! Ik heb erg genoten van deze tijd, afspreken met vriendinnen, voorbereidingen treffen voor jou komst ,…
Stijn en ik hebben ook een aantal prenatale cursussen gevolgd voor jou komst.
Van vrijdag 24/06/2016 op zaterdag 25/06/2016 nacht had ik al enkele uren “voor weeën” gehad. Maar deze zijn stilgevallen. Dus zaterdag hebben we ons gewoon aan de planning gehouden die we voor ogen hadden.
$
We zijn die dag een bezoekje gaan brengen aan het graf van oma Lut, zijn even tot bij je meter Edith gereden (die die dag net terug naar Portugal vertrok om haar reis verder te zetten met tante Ellen, Lois, Liv en Finn).
’ S avonds ben ik gaan uiteten met vrienden in een Indisch restaurant. Stijn is terwijl naar de voetbal gaan kijken bij ome Joey en tante Saar.
Rond 23u is Stijn me komen ophalen in Leuven, onderweg naar de auto heb ik nog een foto laten trekken door een Chinese mevrouw omdat ik al het gevoel had dat je niet lang meer zou blijven zitten. We zijn redelijk snel gaan slapen bij thuiskomst maar niet voor lang want om 00u30 zijn de weeën opnieuw begonnen.
De weeën kwamen om de 10 minuten en duurden zo’n 40 seconden. Rond 6u ’s ochtends hebben we dan even gebeld met het verloskwartier met de vraag of we onze vroedvrouw Patty al moesten opbellen. De weeën kwamen dan al om de 5 minuten maar duurden nog steeds maar 40 seconden. We kregen het advies om nog even te wachten. Omdat de weeën toch een minuut moeten duren.
Stijn heeft heel goed geholpen om de weeën op te vangen, hij masseerde mijn rug, liet me in bad gaan, ik mocht aan hem ‘hangen’,… En ik neuriede telkens ik een wee had.
Om 8u ’s morgens is Patty dan voor de eerste keer gekomen. Ze zei dat ik nog maar 1 cm ontsluiting had dus dat het wel nog even zou duren. Wanneer Patty vertrokken was werden de weeën plots minder, terug om de 10 minuten. 1 u later begonnen ze terug feller te worden. Om 14u is Patty nog eens langsgekomen en dan had ik 3 cm ontsluiting. Na dat onderzoek had ik een beetje bloed verloren, ik dacht dat dit de slijmprop was maar blijkbaar is toen ook mijn water gebroken (maar dat wisten we pas na de bevalling). Mijn weeën waren vanaf dan heviger en pijnijker. Om 16u hebben we Patty terug laten komen en ik had nog steeds maar 3 cm opening. Ze stelde voor om samen naar het ziekenhuis te gaan, omdat ik waarschijnlijk gestimuleerd moest worden met hormonen om het wat vooruit te doen gaan (want opnieuw een nachtje doordoen zat er niet in, daarvoor waren we al te uitgeput).
Ik het verloskwartier hadden we geluk, wij waren er de enigen!!! Misschien ook omdat de Rode Duivels die avond een belangrijke match gingen spelen??? (Die Stijn dus niet gezien heeft omdat jij besliste die dag te komen. Maar gelukkig hebben ze die dag goed gespeeld. Ze hebben zelfs gewonnen met 4 -0 tegen Hongarije).
In het verloskwartier waren er 2 vroedvrouwen: Ilse en Charlotte. Ilse had al veel ervaring en Charlotte was 3 jaar afgestudeerd. De gynaecologe die mij voordien opgevolgd had was er natuurlijk niet omdat het weekend was dus moesten we het doen met de gynaecoloog van wacht. Deze kwam enkel op het moment dat je echt geboren werd. Maar natuurlijk moesten de vroedvrouwen met haar overleggen. De gynaecoloog wilde dat ze mij stimuleerden en ze moesten meer product geven dan wij en Patty eigenlijk wilden…
Door het product werden mijn weeën pijnlijker en heviger. Maar ook dan heeft Stijn veel geholpen. Ik zat regelmatig op een baarkruk en papa masseerde mijn rug terwijl ik aan een soort liaan trok.
Ze hebben ook 2x geprobeerd om mijn vliezen te breken, door met zo’n plastiek voorwerpje “krasjes te zetten”. Maar mijn vliezen braken niet… => later bleek natuurlijk dat deze in de namiddag reeds gebroken waren en de dag na de bevalling merkte ik dan ook op dat jij 4 krasjes op je hoofd had! Ze hebben dus op jouw hoofdje gekrast. Ocharme mijn dutske.
Om 19u30 vond ik de pijn toch echt wel te fel en heb ik gevraagd om epidurale te krijgen, gelukkig was de anesthesist in het ziekenhuis. Om 20u was hij daar om mijn epidurale te plaatsen. Ik voelde net voordien dat ik precies naar het toilet moest (en soms wil dat zeggen dat er volledige ontsluiting is) maar de vroedvrouw dacht dat dit niet het geval was want om 19u30 hadden ze gecontroleerd en had ik nog maar 4 cm ontsluiting.
Ze dachten ook dat je misschien in de verkeerde richting lag met je hoofdje, dat je een “sterrenkijker” was (maar jij hebt je nog tijdig goed gedraaid).
Dus toen de epidurale was geprikt en een beetje begon te werken (rond 20u10) heeft de vroedvrouw nogmaals gecontroleerd en toen bleek dat er al volledige ontsluiting was!!! Ze zei “hij komt er nu aan”!
We weten dus niet of ik al voor de epidurale volledige ontsluiting had of dat dit pas kwam na de epidurale. Doordat de epidurale nog niet volledig aan het werken was voelde ik de persweeën wel goed waardoor ik mee kon persen.
De gynaecoloog was er rond 20u15 en werd gebriefd over ons geboorteplan. Ze zei dat ik mocht persen wanneer ik een wee voelde. Uiteindelijk heb ik maar 20 minuten moeten persen en dan was jij er al. De gynaecoloog heeft wel ‘geknipt’.
Tijdens het persen hield Charlotte een spiegel omhoog zodat ik jou kon zien en Patty heeft foto’s genomen. Ik mocht ook al aan jouw hoofdje voelen toen je haartjes al zichtbaar waren.
Nadat je hoofdje en je schouders eruit waren mocht ik je vastnemen en op me leggen.
Je hebt meteen geweend. Je werd met een warme handdoek afgedroogd en ingewikkeld. Zo heb je een 20 à 30 minuten op mama kunnen liggen. Je was heel alert en keek heel erg naar ons. We hebben de navelstreng ook laten uitkloppen. Ik heb de hartslag in de navelstreng gevoeld. Stijn heeft de navelstreng mogen doorknippen. En heeft je samen met de vroedvrouw gemeten en gewogen. En Stijn heeft je naam op je polsbandje mogen schrijven.
Nadat ik gehecht was hebben we nog 2 uurtjes onder ons drietjes in de verloskamer kunnen blijven.
Ik was meteen verliefd op jou en Stijn ook.
Rond 23u hebben ze ons naar een kamer op materniteit gebracht. Mama voelde zich toen niet zo goed, misselijk en jij kreeg je lichaamstemperatuur niet goed op peil. Dus hebben ze je in een verwarmd bedje gelegd en even meegenomen naar de verpleegpost. Ik was een beetje overspoeld. Je was zo klein en broos en ik was bang dat ik niet goed voor je zou kunnen zorgen. Maar dat komt helemaal goed.