Mijn lieve Mats,

Wat vooraf ging

Je bleef zonder veel problemen 40 weken in mijn buik en daar was ik blij om. Jouw grote broer was een maand te vroeg geboren en ik hoopte dat jij het langer zou uithouden. Bovendien is december zo’n drukke maand in ons gezin… Ik hoopte dat we de rustigere januarimaand zouden halen voor jouw geboorte.

Maar na de drukte van december keerde de rust toch niet echt terug in ons gezin. Jouw grote broer Lars kreeg de windpokken en kon dus niet naar school. En papa had rugpijn en kon weinig doen in huis. Ik begon zelf ook moe te worden en kreeg stress. Dit waren niet de rustige omstandigheden waarop ik had gehoopt voor jouw geboorte.

De dag van jouw geboorte

Toen we vier dagen voorbij de uitgerekende datum waren, kwam Patty thuis langs met de monitor om te kijken of je je nog goed voelde in mijn buik. Dat duurde een half uurtje en ondertussen sprak ik alles uit wat me bezighield. De rustige en vanzelfsprekende manier waarop Patty met mijn zorgen omging, maakten me zelf ook weer helemaal rustig. Ik voelde me opgelucht. Je zat nog goed en zondag zou Patty weer langskomen.

Toen Patty vertrokken was, voelde ik af en toe een beetje een trekkend gevoel in mijn buik. Dat had ik eerder al een paar keer gevoeld, dus ik maakte er niet veel uit, het zou wel weer stil vallen. In de vroege namiddag zei ik tegen papa dat ik toch wat last had van mijn buik af en toe, maar ik dacht nog altijd niet dat het de dag van jouw geboorte zou zijn. In de namiddag speelde ik Piet Piraat met Lars, hij verkleedde zich en we dansten rond op zijn liedjes. Ik voelde nog steeds het trekken in mijn buik terugkomen af en toe, maar dat viel goed te verdragen.

Tegen 15u begon mijn buik toch wat harder te trekken. Papa was nog bezig met een werkman die naar de verwarming was komen kijken. Ik hoopte dat die snel zou vertrekken, want ik wilde papa toch zeggen dat het wat lastiger begon te worden en dat de weeën misschien wel begonnen waren. Toen de man weg was, ging ik papa zoeken want die was ondertussen iets beginnen opruimen in de kelder.

Ik vertelde hem wat ik voelde en we beslisten toch al even naar Patty te bellen. Ze vertelde dat we mochten vertrekken naar haar, dus we namen nog rustig wat spullen en vertrokken richting Rotselaar. In de auto begonnen het wat moeilijker te worden, ik wilde rondlopen en me bewegen om de weeën op te vangen (ik had eindelijk begrepen dat dat vervelende gevoel in mijn buik toch echt weeën waren).

Toen we om 16.40u aankwamen bij Patty had ze al alles klaar gezet. Ze wees ons de weg en gaf ons de tijd om ons rustig te installeren. Ze ging zelf nog wat dingen doen in huis, we moesten maar even roepen als we haar nodig hadden. Een paar minuten later begon het toch heel vervelend te trekken in mijn buik en vroeg ik papa om Patty toch maar te gaan halen.

Toen ze me onderzocht bleek dat ik helemaal klaar was voor jouw geboorte. Papa kleedde me uit en hielp me in bad. De weeën waren opeens heel heftig, maar ik voelde al snel dat je er bijna was. Je kreeg het een beetje benauwd, dus nu moest ik met alle kracht persen. En daar was je al en mochten we jou in mijn armen houden. Het was 17.10u, we waren nog maar net een half uurtje bij Patty.

Daarna konden we met ons drietjes rustig op bed gaan liggen genieten van de eerste momenten met jou. Wat was het zalig om jou in onze armen te hebben. Wat waren we trots op jou! Nu konden we jou eindelijk leren kennen, lieve kleine Mats. Ik kon maar niet genoeg naar jou kijken en foto’s van jou nemen. Na een lekker avondmaal ging papa naar huis om bij Lars te zijn en ik genoot met volle teugen van de eerste nacht met jou naast me. Je was moe van jouw geweldige prestatie en sliep lekker na de eerste borstvoeding. Zo had ik de tijd om te bekomen van wat er die dag gebeurd was.

De volgende dag

De dag nadien werd ik verder door Patty in de watten gelegd en papa kwam al snel met Lars om jou te leren kennen. Na het lekkere en gezonde middageten vertrokken we naar huis en kon ons avontuur thuis beginnen. Iedereen stond te trappelen om jou te leren kennen! Nu is ons gezinnetje compleet.

De vroedvrouwen

Toen we hoorden dat we jou verwachtten, was een van de vele dingen waar ik naar uitkeek de begeleiding van de geweldige vroedvrouwen van de Bolle Buik. Die hadden ons tijdens de zwangerschap en geboorte van jouw grote broer ook zo fijn geholpen, dus ik had er alle vertrouwen in dat ze dat nu ook zouden doen.

Als ik nu aan jouw geboorte denk, kan ik niet anders dan dankbaarheid voelen voor Patty en Alexandra, de vroedvrouwen die ons begeleid hebben. In de kleine dingen die ze gedaan hebben, in het aanvoelen van wat we wanneer nodig hadden, hebben ze het beste in ons naar boven gehaald. Voordat ik mama was geworden, was ik bang geweest voor de bevalling, het leek me iets vreselijk pijnlijks en gevaarlijks. Maar door de hulp van de vroedvrouwen heb ik vertrouwen gevonden in de kracht van mijn lijf en in het natuurlijke proces van een bevalling.

Patty heeft door de babbel die we deden op de ochtend van jouw geboortedag mijn stress losgemaakt. Ik kon alles weer loslaten en het vertrouwen voelen. Vertrouwen in mezelf, in jou, in de mensen rondom ons en in wat er zou komen. Ook de eerste dagen na jouw geboorte voelden Patty en Alexandra aan wat ik nodig had om de weg weer te vinden die ik even dacht kwijt te zijn.

Lieve Mats, ik ben ontzettend dankbaar dat we dit samen hebben mogen beleven.