ONZE BEVALLING
Geboorte Roan
Ons verhaal is er eentje waarvan we hadden kunnen dromen, zo perfect is het voor ons verlopen.
Ik ging er zeker niet vanuit dat deze bevalling makkelijk of snel zou gaan, mits de vorige bevalling heel traag ging en onze eerste zoon als sterrenkijker is geboren.
Toch is voor mij een thuisbevalling altijd een evidentie geweest, omdat ik me er vertrouwd en rustig bij voel en vertrouwen heb in de vroedvrouw.
Op een prachtige zomerse ochtend rond 8h begonnen mijn weeën meteen in een regelmatig ritme om de 10 minuten.
Ik voelde de contracties voor en onder aan mijn buik, niet achter op mijn sacrum zoals vorige keer.
Het zou helemaal anders gaan voelde ik en ik belde de vroedvrouw en m’n zus, om op ons zoontje te passen.
Ik bleef rustig in bed liggen, maar al snel voelde ik dat ik rechtop moest blijven om de baby te laten dalen.
Ik ging dus naar de yurt in onze tuin, waar ik graag wilde bevallen en voelde me heel rustig en één met de natuur.
Onze baby wilde op aarde komen...
Ik zat even te bewegen op de bal en toen vloog er een formatie ganzen over en ze krijsten.
Ik zag het als een goed voorteken en het oergevoel.
Rond 12h was de vroedvrouw er en ze vertelde me dat ik al 5 cm opening had. Super, het ging inderdaad veel vlotter deze keer. De vroedvrouw vertelde me dat als ik wat zou dansen, de baby nog wat beter zou kunnen zakken. M’n vriend zette muziek op en we bewogen als koppel rustig op de muziek. Ik gebruikte hem als steun bij elke wee. Ik vond uiteindelijk ook de paal van de yurt, waar ik in kneep als m’n weerstand en steunpilaar. Het badje werd nog beter opgepompt door m’n vriend en gelukkig was er toch water, want de dag ervoor was er in de hele omgeving geen water. Ik had me er al bij neergelegd.
Toen het badje toch vol was geraakt ging ik er inzitten en voelde een hele fijne ontspanning aan m’n buik, die heel hard en gespannen aanvoelde.
De hele tijd bleef de vroedvrouw in de tuin uit respect me op mezelf te laten, zoals ik wenste.
Mijn vriend zijn boterhammen waren te sterk voor mijn neus, mijn zintuigen stonden scherp. En toen ik het voelde branden onderaan, begreep ik dat de persweeën eraan kwamen. Ook de vroedvrouw kwam nu binnen. Ik perste zo’n vier keren en voelde mijn vliezen knappen, meteen daarna kwam de baby en gleed tussen mijn benen door. De vroedvrouw nam hem uit het water en legde hem op mij rond 13h30.
Oh wat een wonder, dit is toch echt het mooiste gevoel op aarde. En wat was het toch weer intens en het ging allemaal zo snel.
We kregen een pracht van een tweede zoon.
Nadien hebben we alle tijd genomen om op adem te komen en dit wondertje te laten wennen aan zijn nieuwe wereld. Als de navelstreng helemaal stil was en er geen voeding meer doorging, hebben we pas het klemmetje erop gezet en heeft de papa hem uiteindelijk doorgeknipt. De placenta kwam daarna met één wee er ineens helemaal uit. Oh en die ziet er zo prachtig uit, als een boom, we hebben er dan ook een kastanjeboom op geplant in onze tuin.
En grote broer is daarna natuurlijk snel komen kijken. We wisten niet of het een jongen of een meisje zou zijn, dus dit was een grote verrassing voor hem. Hij was erg onder de indruk van dit levensechte, prachtig, kleine wezentje in mama haar armen en aan de borst, waar hij zoveel van had gedronken. Maar dat was allemaal prima, want hij was nu ineens de grote broer geworden.
Geboorte Roan
Ons verhaal is er eentje waarvan we hadden kunnen dromen, zo perfect is het voor ons verlopen.
Ik ging er zeker niet vanuit dat deze bevalling makkelijk of snel zou gaan, mits de vorige bevalling heel traag ging en onze eerste zoon als sterrenkijker is geboren.
Toch is voor mij een thuisbevalling altijd een evidentie geweest, omdat ik me er vertrouwd en rustig bij voel en vertrouwen heb in de vroedvrouw.
Op een prachtige zomerse ochtend rond 8h begonnen mijn weeën meteen in een regelmatig ritme om de 10 minuten.
Ik voelde de contracties voor en onder aan mijn buik, niet achter op mijn sacrum zoals vorige keer.
Het zou helemaal anders gaan voelde ik en ik belde de vroedvrouw en m’n zus, om op ons zoontje te passen.
Ik bleef rustig in bed liggen, maar al snel voelde ik dat ik rechtop moest blijven om de baby te laten dalen.
Ik ging dus naar de yurt in onze tuin, waar ik graag wilde bevallen en voelde me heel rustig en één met de natuur.
Onze baby wilde op aarde komen...
Ik zat even te bewegen op de bal en toen vloog er een formatie ganzen over en ze krijsten.
Ik zag het als een goed voorteken en het oergevoel.
Rond 12h was de vroedvrouw er en ze vertelde me dat ik al 5 cm opening had. Super, het ging inderdaad veel vlotter deze keer. De vroedvrouw vertelde me dat als ik wat zou dansen, de baby nog wat beter zou kunnen zakken. M’n vriend zette muziek op en we bewogen als koppel rustig op de muziek. Ik gebruikte hem als steun bij elke wee. Ik vond uiteindelijk ook de paal van de yurt, waar ik in kneep als m’n weerstand en steunpilaar. Het badje werd nog beter opgepompt door m’n vriend en gelukkig was er toch water, want de dag ervoor was er in de hele omgeving geen water. Ik had me er al bij neergelegd.
Toen het badje toch vol was geraakt ging ik er inzitten en voelde een hele fijne ontspanning aan m’n buik, die heel hard en gespannen aanvoelde.
De hele tijd bleef de vroedvrouw in de tuin uit respect me op mezelf te laten, zoals ik wenste.
Mijn vriend zijn boterhammen waren te sterk voor mijn neus, mijn zintuigen stonden scherp. En toen ik het voelde branden onderaan, begreep ik dat de persweeën eraan kwamen. Ook de vroedvrouw kwam nu binnen. Ik perste zo’n vier keren en voelde mijn vliezen knappen, meteen daarna kwam de baby en gleed tussen mijn benen door. De vroedvrouw nam hem uit het water en legde hem op mij rond 13h30.
Oh wat een wonder, dit is toch echt het mooiste gevoel op aarde. En wat was het toch weer intens en het ging allemaal zo snel.
We kregen een pracht van een tweede zoon.
Nadien hebben we alle tijd genomen om op adem te komen en dit wondertje te laten wennen aan zijn nieuwe wereld. Als de navelstreng helemaal stil was en er geen voeding meer doorging, hebben we pas het klemmetje erop gezet en heeft de papa hem uiteindelijk doorgeknipt. De placenta kwam daarna met één wee er ineens helemaal uit. Oh en die ziet er zo prachtig uit, als een boom, we hebben er dan ook een kastanjeboom op geplant in onze tuin.
En grote broer is daarna natuurlijk snel komen kijken. We wisten niet of het een jongen of een meisje zou zijn, dus dit was een grote verrassing voor hem. Hij was erg onder de indruk van dit levensechte, prachtig, kleine wezentje in mama haar armen en aan de borst, waar hij zoveel van had gedronken. Maar dat was allemaal prima, want hij was nu ineens de grote broer geworden.