Geboorteverhaal van Oskar

Exact een jaar geleden begin ik rond deze tijd te merken dat het geboorteproces stilaan begint. We zijn al enkele dagen voorbij de uitgerekende datum en ik word al flink nerveus. De laatste nacht heb ik heel weinig geslapen en heb ik liggen draaien en keren, woelen en piekeren. Gedurende dag heb ik me bezig gehouden met onze oudste zoon met de hulp van mijn lieve schoonmoeder. De hele dag al voel ik dat mijn buik wat vaker samentrok. Maar pijnlijk is het nooit. In de loop van de namiddag merk ik dat er een regelmaat in komt en volgen de samentrekkingen korter op elkaar. Als ik merk dat het zich toch meer dan een uur doorzet besluit ik mijn schoonmoeder en man in te lichten. Mijn schoonmoeder neemt ons oudste zoontje mee en wij bellen naar de vroedvrouw die ons adviseert om nog rustig iets te eten, een stukje te gaan wandelen om alles wat te bespoedigen en terug te bellen als het wat intenser en sneller opeen komt. Dat doen we. Het is zomers buiten, het is een aangename avond. We kijken nog wat televisie. Elke keer dat er een wee opkomt probeer ik mij maximaal te ontspannen. De cursus Hypnobirthing die we bij Patty gevolgd hebben begint nuttig te worden. Pijn heb ik niet maar ik voel dat de natuur zijn gang gaat.

Tegen 23 uur bellen we terug, naar Britte deze keer. Ze stelt enkele vragen en besluit toch maar te komen kijken. Omdat ik zo ontspannen ben vind ik het zelf heel moeilijk om in te schatten of het echt een arbeid is. Dat blijkt zo te zijn. Ze blijft bij ons. We wandelen veel door de leefruimte, we praten, ik ontspan me zoveel mogelijk maar gaan liggen betekent dat de weeën wegblijven. Rond 3 uur ’s nacht heb ik 5 cm opening en krijgen we de keuze om nog even te wachten of toch maar naar het ziekenhuis te vertrekken voor onze polyklinische bevalling. We kiezen voor het tweede omdat het toch bijna een half uur rijden is. Britte gaat mee tot in de inkomhal van het ziekenhuis en stelt nog voor om te blijven maar ik voel me zelfverzekerd en wil haar graag wat nachtrust gunnen. Wat mij heel erg gerust stelt is dat ze zegt dat we haar altijd terug mogen bellen als we haar nodig hebben. In het ziekenhuis hebben we een geweldige nachtvroedvrouw, die ons voorgelegde en goed overdachte geboorteplan bestudeert, met ons bespreekt en heel goed met ons communiceert. De volgende uren gaat het niet heel snel en word ik wel wat moe. Ik merk toch dat het thuis gemakkelijker en zoveel fijner ontspannen was dan in het ziekenhuis. Spijtig dat we zo ver van het ziekenhuis wonen waardoor een thuisbevalling ons een ongemakkelijk gevoel zou geven. Als ik graag in bad wil, stelt de gynaecologe vast dat ons kleintje wat dwars ligt en er niet zoveel progressie is als ik had gehoopt. Intuïtief en met de lessen in mijn achterhoofd zet ik mij op handen en voeten om het draaien te vergemakkelijk. De vroedvrouw installeert mij zo op de verlostafel omdat die zachter is.

Zeer snel komt alles in een stroomversnelling. Alles wordt ineens helemaal anders, ik ervaar een heel intense pijn en druk en een soort ontploffing tijdens de volgende wee. De vroedvrouw hoort mij gillen en is snel terug bij mij. Ik ben even in paniek. Ze stelt mij gerust en bevestigt mij in mijn kracht. Ze zegt dat mijn water gebroken is. De volgende wee is minstens even intens en ik volg mijn lichaam dat mij beveelt om van tafel te springen en te hurken. Nog steeds weet ik niet wat er gebeurt. De vroedvrouw vraagt of het kan dat ik persweeën heb. Wat een openbaring. Ja natuurlijk, dat is het. Ineens besef ik dat ik de baby zelfs naar buiten voel komen. Ik zit nog gehurkt boven een stenen vloer en besef dat als ik zo blijf zitten de baby op de grond gaat terecht komen. De vroedvrouw vraagt hoe ik wil bevallen. Ik voel dat het zeer snel gaat en zeg dat op mijn rug oké is. De assistente en de gynaecoloog van wacht kunnen nog net binnen hollen en handschoenen aandoen. Twee weeën later, zonder te persen, slechts naar beneden ademend, ligt er een perfecte baby op mijn blote borst rond 7 uur ‘s morgens.

Het laatste stuk van het geboorteproces was extreem intens. Ik moet er echt even van bekomen. Het ging surrealistisch snel en heel even was het echt heel erg pijnlijk. Ik herinner mij aanvankelijk vooral de paniek van die paar persweeën die ik niet herkende. Maar zeer snel begin ik te beseffen dat ik het heb gedaan: ik heb mijn volledig fysiologische bevalling gehad. Geen hulp, geen medicatie (ook niet na de bevalling), geen onnodige interventies. Ik was bijna heel het proces ontspannen en vol vertrouwen. Mijn man was rustig en zelfzeker aanwezig. De vroedvrouw en gynaecologen hebben niets gedaan dat wij niet wensten. Ik heb dagen gezweefd op een wolk van voldoening en endorfines. De start van de borstvoeding loopt perfect, de dag zelf gaan wij nog naar huis en ik wandel zelf naar de parking zonder pijn. Tot op vandaag, nu mijn zoontje een jaar wordt, kan ik met zoveel positieve emoties terugdenken aan het verloop van het geboorteproces van ons zoontje. Zelfs het herlezen van mijn tekst ontroert mij tot tranen toe.

Deze ervaring heeft mij doen beseffen hoe waardevol en krachtig ik ben als vrouw en hoe sterk de natuur is. Ik heb zoveel waardering ontwikkeld voor mijn lichaam, voor wat mijn lichaam kan, voor wat ik kan. Ik heb ook geleerd dat een geboorteproces waarin de wensen van het koppel worden nageleefd zo belangrijk is. Ik ben huisarts en ik begeleid ook zwangere vrouwen. Ik heb hier zoveel uit meegenomen. Ik probeer elke zwangere vrouw die ik zie te informeren over haar rechten als vrouw tijdens een bevalling en ik licht altijd het BRAINS idee toe. Ik durf te benoemen hoe waardevol en memorabel een geboorte kan zijn. Je vergeet het nooit. Ik merk in mijn gesprekken met vrouwen van verschillende leeftijden dat de dag dat hun kinderen geboren werden in hun hoofd gebeiteld zit. Je kan er dan maar beter geïnformeerd en goed voorbereid in stappen. Een goede begeleiding tijdens de zwangerschap, tijdens het geboorteproces en nadien zijn hierbij van zeer groot belang. Ik bedank dus graag al onze vroedvrouwen (Patty, Britte, de vroedvrouw in het ziekenhuis en Joke), elk van hen heeft op een positieve manier bijgedragen aan ons verhaal.