In de loop van de zwangerschap was het idee van een thuisbevalling wel al bij ons opgekomen maar voor een eerste kindje en met amper babyervaring durfden we die stap niet zetten. We besloten om wel een beroep te doen op de Bolle Buik voor de begeleiding van bij de start van de bevalling tot we naar het ziekenhuis zouden vertrekken.

Gust nam zijn tijd. 3 dagen – en een paar stevige wandelingen – na mijn uitgerekende datum zat er nog niet veel schot in de zaak. Dat veranderde toen mijn weeën op zondagavond in alle hevigheid doorbraken. Tegen de tijd dat Patty bij ons toekwam, kwamen ze al heel dicht op elkaar en kreeg ik amper de kans om tussendoor te bekomen. De rit naar het ziekenhuis leek me op die manier ondoenbaar. Aangezien de baby en ikzelf het verder goed deden, hakten we de knoop door om toch thuis te bevallen. In de daaropvolgende uren werd ik in mijn eigen vertrouwde omgeving begeleid door Patty en Goedele en ook mijn vriend mocht actief meehelpen. De hartslag van Gust werd regelmatig gemonitord en ik had op elk moment het gevoel dat we veilig en in goede handen waren. Om iets voor 11 u ’s avonds was het dan zover: ons kleine mensje was op de wereld.

Achteraf gezien zijn we blij dat het zo is mogen lopen. Doordat alles zo natuurlijk en stressloos verliep, konden we Gust de start geven waarop we hadden gehoopt en houden we er zelf mooie herinneringen aan over. Door de goede nazorg en begeleiding in de dagen nadien wonnen we al snel vertrouwen om ons kleine ventje zelf te verzorgen. Een positieve ervaring dus, en voor ons staat meer dan eens vast dat goede vroedvrouwen goud waard zijn.